Techschool

Λαμβάνοντας υπ’ όψη το κόστος της συνεχιζόμενης επαγγελματικής κατάρτισης, η αξιολόγηση και ο συνεχής έλεγχος ποιότητας των προσφερόμενων προγραμμάτων θεωρείται πλέον απαραίτητος. Η ποιοτική επίσης διαχείριση των προγραμμάτων παίζει σημαντικό ρόλο τόσο στην αξιολόγηση της εκπαιδευτικής διαδικασίας όσο και στον προσδιορισμό των οικονομικών οφελών των προγραμμάτων.

Ο Οργανισμός Απασχόλησης Εργατικού Δυναμικού είναι ο δημόσιος φορέας άσκησης της κυβερνητικής πολιτικής για την απασχόληση, είναι ο κατεξοχήν φορέας που έχει ως ρόλο του την καταπολέμιση της ανεργίας. Η δράση του εδράζεται σε τρεις πυλώνες:
- Την Προώθηση στην Απασχόληση,
- Την Ασφάλιση της Ανεργίας, την κοινωνική προστασία της μητρότητας και της οικογένειας,
- Την Επαγγελματική εκπαίδευση και κατάρτιση.
Στις μέρες μας συχνότερα ίσως από ποτέ, εγγράφονται στον ΟΑΕΔ άτομα που μέχρι πρότινος δεν είχαν επισκεφθεί ποτέ τον οργανισμό. Επιχειρήσεις που μετρούν πολλά χρόνια λειτουργίας κλείνουν με αποτέλεσμα να οδηγούνται στη ανεργία τόσο οι υπάλληλοι που εργάζονταν σε αυτές όσο και οι ίδιοι οι επιχειρηματίες. Ως αποτέλεσμα των πτωχεύσεων ή συγχωνεύσεων επιχειρήσεων είναι να βρεθούν στον ΟΑΕΔ ακόμα και υψηλόβαθμα στελέχη επιχειρήσεων.
Η κατάσταση ανεργίας έχει συνέπειες τόσο σε οικονομικό όσο και σε κοινωνικό-ψυχολογικό επίπεδο. Η μακροχρόνια ανεργία συχνά συνεπάγεται απογοήτευση, χαμηλή αυτοεκτίμηση και σταδιακή παραίτηση του ατόμου από προσπάθειες για εύρεση εργασίας.
Κάτω από τις συνθήκες αυτές προκύπτει ένα εργατικό δυναμικό συχνά με απαξιωμένα επαγγελματικά προσόντα αλλά και με μεγάλη δυσκολία να επαναπροσδιορίσει την επαγγελματική του πορεία.

Η σύγχρονη κοινωνικό-οικονομική πραγματικότητα χαρακτηρίζεται από διαρκώς μεταβαλλόμενες συνθήκες σε όλα τα επίπεδα και συνακόλουθα αλλαγή του εργασιακού χάρτη. Προκειμένου να ερμηνευθεί το παγκόσμιο φαινόμενο της δια βίου εκπαίδευσης τις τελευταίες δεκαετίες θα πρέπει να αναφερθούμε στις ανάγκες που βαθμιαία δημιουργήθηκαν λόγω των αλλαγών σε δύο επίπεδα των κοινωνικών σχηματισμών: α) Στο οικονομικό – τεχνολογικό επίπεδο, η διεθνοποίηση της οικονομίας και η όξυνση του οικονομικού ανταγωνισμού καθώς και οι εξελίξεις στον τομέα των νέων τεχνολογιών πληροφορικής και επικοινωνιών δημιούργησαν νέες συνθήκες στην αγορά εργασίας. Ως αποτέλεσμα προέκυψε η ανάγκη ύπαρξης εξειδικευμένου εργατικού δυναμικού, η προσαρμογή των γνώσεων και ικανοτήτων στο νέο, διαρκώς μεταβαλλόμενο περιβάλλον Κόκκος, 1999). Οι πολιτικές καταπολέμησης της ανεργίας οδήγησαν έτσι στην ανάδειξη της επαγγελματικής κατάρτισης ως βασικό μέσο για την προώθηση της οικονομικής ανάπτυξης. β) Στο κοινωνικό – πολιτισμικό επίπεδο, οι μετακινήσεις πληθυσμών, η ένταση του φαινομένου του κοινωνικού αποκλεισμού, η κρίση των παραδοσιακών κοινωνικών δομών, οι δημογραφικές εξελίξεις και η αξιοποίηση του ελεύθερου χρόνου οδήγησαν στην ανάπτυξη άλλων μορφών της εκπαίδευσης ενηλίκων που δε συνδέονται άμεσα με την αγορά εργασίας και τις ανάγκες της οικονομίας (Βεργίδης Δ., 2001, σ.131, Κόκκος Α., 2002, σ.34). Η ανεργία παγκοσμίως αυξάνεται δραματικά. Θέλοντας να δώσουμε έναν ορισμό θα λέγαμε πως είναι η κατάσταση κατά την οποία τα άτομα που ανήκουν στο εργατικό δυναμικό της χώρας βρίσκονται εκτός αγοράς εργασίας. Αποτελεί μια δυσάρεστη κατάσταση και μπορεί να πλήξει τον καθένα μη κάνοντας διακρίσεις ηλικιακές, φύλου, κοινωνικό-πολιτισμικές ή άλλες (Τητήρου Χ., 2010). Παραδοσιακά επαγγέλματα παύουν να υφίστανται ενώ ταυτόχρονα δημιουργούνται νέες ανάγκες που έχουν ως αποτέλεσμα την εμφάνιση νέων επαγγελμάτων. Η ανεργία στις μέρες μας είναι σε μεγάλο βαθμό διαρθρωτική. Η διαρθρωτική ανεργία είναι αποτέλεσμα της αναντιστοιχίας δεξιοτήτων και ευκαιριών απασχόλησης όταν η διάρθρωση της προσφοράς και της ζήτησης αλλάζει (Begg 2015). Η - 175 - αναντιστοιχία εμφανίζεται όταν οι δεξιότητες που ζητούν οι επιχειρήσεις διαφέρουν από τις δεξιότητες που διαθέτει το εργατικό δυναμικό (ο.π.).

Στις μέρες μας η δια βίου εκπαίδευση βρίσκεται στο επίκεντρο των συζητήσεων τόσο σε επιστημονικό επίπεδο όσο και στις συζητήσεις μεταξύ απλών πολιτών. Τονίζεται ιδιαίτερα η σημασία της στις σύγχρονες κοινωνίες τόσο αναφορικά με τους σκοπούς και τους στόχους της όσο και με το περιεχόμενο της. Έχουν δοθεί πολλοί ορισμοί προσπαθώντας να περιγράψουν τις εκπαιδευτικές δραστηριότητες στις οποίες συμμετέχουν ενήλικοι. Έχει επικρατήσει να αναφέρεται σε όλους τους τύπους της εκπαίδευσης (τυπική, μη τυπική και άτυπη), ταυτόχρονα όμως παραπέμπει και σε μια φιλοσοφική έννοια, σύμφωνα με την οποία «η εκπαίδευση θεωρείται ως μια μακροχρόνια διαδικασία που αρχίζει κατά τη γέννηση και διαρκεί καθ΄ όλη τη διάρκεια της ζωής» (CEDEFOP, 1996). Στην παρούσα μελέτη, με την έννοια της δια βίου εκπαίδευσης θα αναφερόμαστε στη συνεχιζόμενη εκπαίδευση, σε μορφές δηλαδή εκπαίδευσης πέραν της βασικής, ή καλύτερα σε αυτή που το CEDEFOP ορίζει ως «συνεχιζόμενη εκπαίδευση που αποβλέπει στη συντήρηση, αναβάθμιση και εκσυγχρονισμό των επαγγελματικών γνώσεων και ικανοτήτων» (CEDEFOP, 1996).